Afgelopen weekend vond de Shortrally TBR plaats. Het was geen rally zoals ik ze normaal beleef. Ik ga al jaren lang kijken naar verschillende rally’s, ik ga van kp naar kp en ben ook terug te vinden op het servicepark tijdens het sleutelen aan de wagen. Heel specifiek volg ik mijn broer, Leys Jensy met zijn co-piloot die ook af en toe wel eens mijn mama, Himpe Lindsey, kan zijn. Over het algemeen moet ik toegeven dat de rallykriebel wel binnen het gezin/de familie zit. Dus is het niet absurd dat ik de rallykriebels ook heb.
Maar zondag was het anders. Toen nam ik voor de allereerste keer de rol als co-piloot voor mijn rekening. Wat het extra speciaal maakte is dat ik de nota’s voor mijn broer, Leys Jensy, mocht lezen. We zeiden het soms al lachend dat we eens een rally zouden rijden samen maar achter het lachje schuilde er toch een oprechte ‘droom’. Bij deze hebben wij onze droom kunnen waarmaken.
Ons doel voor de rally was eerst en vooral uitrijden maar vooral ook heel veel plezier beleven! Beide doelen werden bereikt, als ik mij niet vergis behaalden we een 31ste plaats algemeen en een 3de plaats binnen onze klasse. Hier ben ik enorm trots op! Ook aan plezier was er geen gebrek, we gaven ons volledig en hebben oprecht van elk moment genoten!
Dit avontuur zou ons niet gelukt zijn zonder het nodige vertrouwen in elkaar. Ik begon hieraan met heel weinig ervaring (wat betreft nota’s lezen) maar toch geloofde hij in mij. Mijn broer heeft zowel de ervaring als piloot en co-piloot, wat ervoor zorgde dat mijn vertrouwen in zijn rijstijl heel goed zat! En als het vertrouwen er is, dan volgt de rest.
Ondanks dat het parcour er op bepaalde punten heel glad bij lag, hebben we toch een goede start van de 2 kp’s doorgemaakt. Doorheen dag ging het steeds beter en beter. Het vertrouwen in elkaar bleef, het vertrouwen in de wagen zat goed en we waren goed afgestemd op elkaar. Het resultaat? We verbeterden onze tijd elke keer opnieuw en dat gaf ons de bevestiging ‘Het gaat goed!’.
Hoe ik er nu op terugkijk? Het was een enorm warme dag waarbij we hebben afgezien. Maar ik denk vooral terug aan de unieke ervaring die ik mocht beleven. Ik ben enorm dankbaar voor de kans die ik kreeg van mijn broer, voor het vertrouwen die hij in mij had en over het algemeen voor de fantastische, geslaagde dag. Daarnaast zijn ook nog andere personen heel belangrijk geweest, zoals het serviceteam (sponsors) die ervoor zorgde dat de wagen perfect in orde stond om aan de kp’s te beginnen maar ook de mensen die mij hebben geholpen om deze ervaring mogelijk te maken. Natuurlijk zijn onze ouders hier ook belangrijk. We hebben ze waarschijnlijk heel wat stress gegeven maar achteraf is het mooi om te zien hoe trots ze op ons zijn.
Tekst: Leys Sharon
Foto's: Jan Pannekoecke