Sobry Stephan en Willen Mia | Opel Kadett C 1977 | Touring | Trimard Classic | VASAF
5de Trimard Classic – 5de deelname .
Januari, tijd voor goede voornemens. De Trimard Classic rijden is er één van. Dus we schrijven ons opnieuw in.
Wat voor ons begon als een « weekendje Ardennen met den oldtimer » 5 jaar geleden is nu een vast gegeven op onze jaarkalender. Deelnamestress hebben we al lang niet meer. Onze 2de plaats van editie 1 hebben we nooit meer kunnen evenaren. Het niveau ligt hoog en 365 dagen tussen 2 deelnames is te lang om de routine er in te houden. Maar laat dat vooral de pret niet drukken.
O ja, by the way, de Kadett staat ook al weer een jaar stil. Behalve de modder uit de wielkasten « gekärchert’ te hebben, is er niet meer naar om gekeken sedertdien. 6 weken voor D-Day halen we de Red Kadett uit z’n lange winterslaap. Juist ja, gekeurd moet ‘m ook nog worden.
Dan komt het goed van pas dat je een zoon hebt die gespecialiseerd is in oldtimers. Even de italiaanse paardjes aan de kant geschoven om de Red Kadett de nodige TLC te geven. Verdeler piekfijn afstellen, idem voor de kleppen, carb setting aangepast, nieuwe sloffen rondom en vorig jaar blijkbaar gefinished met een half doorgescheurde flens van de stuurkolom. Gelukkig ontsnapt er niets aan het oog van Thijs en kunnen we met een perfect afgestelde wagen de rit naar Madonna aanvatten.
Vrijdagavond restaurantje in Langemark, technische keuring en waarom niet, een B&B in Boezinge . Al snel is er het blij weerzien met medewerkers en deelnemers. Een jaar vliegt voorbij.
Zaterdagmorgen toch wat kriebels, hoe ging dat nu weer allemaal ? Nog wat advies van Kenneth en deelnemers en dan zien we wel zeker ?
Met meer papieren op haar bureau dan een boekhouder tijdens een kwartaalafsluiting installeert mijn co-pilote zich. TIT en TITS vliegen ons om de oren en tussendoor weet Mia mij ook nog in de juiste richting te navigeren Diep respect. Multitasken, het blijft een vrouwenzaak. Dat fabeltje van niet kunnen kaart- of roadbooklezen is hiermee ook de wereld uit. Uiteindelijk hoef ik maar aan het stuur te draaien en trachten wat bordjes mee te pikken her en der.
We hebben er zin in, de auto ook. We rijgen de vlotte passages, mooie stopplaatsen en landschappen aan elkaar. Idem voor de strafpunten trouwens, maar laat dat geen pretbederver zijn.
Tijdens de middagpauze probeert Jean-Paul nog wat bedgeheimen te ontfutselen aan Mia. En verdorie, het lukt hem nog ook.
Dag 1 eindigt in een prachtig historisch domein. Een VIP gevoel is niet veraf. Beetje opfrissen en dan de bar induiken, waar de leuke anekdotes je om de oren vliegen en de straffe verhalen met de minuut straffer worden. Tot slot een heerlijk buffet en dan is het tijd om de slaapstede op te zoeken, want verandert dat uur ook niet vannacht ?
Dag 2. Na een eerder korte maar verkwikkende slaap wat krachtvoer en vitamientjes bunkeren aan het ontbijt. Vlugge checkup van de auto. Vloeistoffen ok en alles wat moet vasthangen, hangt nog vast. Project STS heeft goed werk geleverd.
En daar gaan we weer de baan op. Opnieuw een mooi parcours en voor ons onbekende stukken van Wallonië ontdekken. Misschien moeten we het roadbook nog maar eens afrijden in toerisme modus, dat wordt een mooie trip, en dan hebben we wel tijd voor de wellness in het hotel.
Het gaat goed in de cockpit, de fun factor is er nog altijd. Nog meer tabellen, stempelcontroles etc. TIT en TITS zijn nooit veraf. Chapeau voor de controleposten, het was bij momenten echt guur weer.
Na een lunch in een alweer prachtig decor gaan we gezwind verder Westhoekwaarts. Toch even overmoedig worden en een talud meepikken in een haarspeld. Zonder erg vervatten we onze trip. We ruiken we onze stal en de vermoeidheid duikt op. Doorzetten nu, al is het maar om niet als laatste te eindigen in het klassement.
En daar is dan de finishboog in Madonna. Altijd leuk als er volk staat te kijken. Ster voor 1 minuut en zo. Ik had 1 wens dit weekend, om met de kleinkinderen op schoot onder de finishboog te rijden. En the boys waren er ! Mijn moment van glorie en trots.
Kortom, ons weekend was top ! Nogmaals bedankt en proficiat aan de organisatie, medewerkers en fotografen. De banden met vrienden/deelnemers zijn opnieuw aangehaald en we kunnen het weekend met een goed gevoel afsluiten.
En ere wie ere toekomt, ook al zeggen ze dat eigen stoef stinkt : dikke merci aan Thijs Sobry – Project STS om ons met een perfecte wagen de baan op te sturen . Runs like clockwork !
- ADAC Eifel Rallye Festival met Jurgen De Bruyne - 15 tot 17 augustus
- Stoan Nostalgica met Mia Willen in de rode Opel Kadett - 25 augustus